Paragraf örnekleri, okumayı ve anlamayı kolaylaştıran düşüncelerin daha belirgin hale gelmesine yardımcı olur. Düzyazıların kendi içinde satır başları ile ayrılmasına verilen addır. Birçok paragraf örneği verilebilir. Bunlardan bazıları şunlardır:

İnsanın içini ısıtan bir renk karnavalının ortasında usulca akıyor nehir. Dağların karlı zirvelerinden püsküren bulutlar, top top bir araya gelerek gökyüzünün bir pamuk tarlasına dönmesini sağlıyor. Sabahın ilk ışıkları ile köylerden hayvan sürüleri ayrılıyor. Çobanlar, koca hayvanları önüne katmış giderken tozu dumana katıyor. Hayvanlar, dağların tepesinde bulunan taze otlara doğru koşarak ilerliyor. Sanki haylaz birer çocuk gibi oradan oraya koşturma içerisindeler. Çobanlar, nehrin kenarına inip heybelerindeki yiyecekleri çıkarırken hayvanlar yemyeşil otların tadını çıkarıyor. Hava ne sıcak ne soğuk, ılık bir hava hakim ve hafif bir esinti var. Her şey huzur dolu bir baharı müjdeliyor.

Resim ve heykel sanatçıları, insan elleri üzerinde çok çalışmalar yapmışlardır. Ortaçağdan bu yana ressamların yaptığı portrelerde gözlerden çok daha fazla eller üzerinde çalışıldığı görülür. Gergef üzerinde dolaşan, çeneyi avuç içine alan, vücut boyunca görülen eller... Mutluluğu, heyecanı, kaygıyı, sevinci hep anlatır eller. Bundan yıllar önce insanlar elleriyle neler düşüneceklerini öğrenmişlerdir. Geometri bilgisi olmadan ellerini kullanarak bentler yapmışlardır. Matematiği bilmeden parmaklarını kullanarak sayı saymayı öğrenmişlerdir. Sanat üzerine hiçbir bilgiye sahip olmadıkları halde yine ellerini kullanarak mağaralara yüzlerce resim çizmişlerdir. Bugün en usta ressamların bile yapamayacağı ustalıkta eserler ortaya çıkarmışlardır ve hepsi eller sayesinde. Bilimsel veya sanatsal olarak yapılan her ne varsa hepsini ellerimize borçluyuz. Yaşamayı da yaşatmayı da ellerimize borçluyuz. Düşünsenize ellerinizin olmadığını, ne yapardınız? Nasıl yer, nasıl içerdik? İhtiyaçlarımızı gidermek için sürekli olarak kimden yardım alabilirdik ki? Bize verilen ne büyük bir nimet ellerimiz.

Kitap fuarını görünce kendimce gezmeyi ve biraz da kafamı dağıtmayı düşündüm. Arkadaşlarımı da alıp beraber fuar alanına gittik. Gittiğimizde daha stantlar açılmamıştı. Biz de hemen az ileride olan çay ocağına gidip birer çay içelim dedik. Çaylar geldi, birkaç yudum aldık. Stantlar daha yeni kurulmaya başlıyordu. Bir de ne görelim, yedi ile on beş yaşlarında binlerce çocuk fuar alanına koşuyor. Bir anda alan doldu, adım atacak yer kalmadı artık. Çocukların arasında kaybolacaktık. Her biri bir yana koşturuyor. Birbirlerine kitaplar gösteriyorlar. Bir süre onların gözlerindeki bu heyecanı izledik. Kimi hemen bir tabure çekip okuyor, kimi satın alıyor, kimi inceliyor, kimi ise haylazlık yapıp stantları dağıtıyor. Her birinde tatlı bir haylazlık, tatlı bir heyecan. Ne kadar güzel ama bu çocukların böyle küçük yaşta kitapla tanıştırılıyor olması, fuarlara getiriliyor olması. Kitap, insanın gelişiminin en büyük parçası. Okumayı alışkanlık edinmeye bu kadar erkenden başlayabilmek ne kadar da güzel.

En huzur bulduğum yerlerden biri de çocuk parklarıdır. Onların heyecanını, sevincini görebilmek, uzaktan da olsa onların sevincine ortak olabilmek alır götürür beni. Her birinin bir tarafa koşturması, bazılarının salıncak sırası beklemesi, kaydıraktan kayarken "Anne, tut tamam mı?" diyenler... Annelerin hemen orada diğer çocukların anneleri ile kaynaşması, arkadaş olması. Tüm parktaki insanların bir aile gibi olması. Hep bir huzur verir bana bu parklar. Alır, özlem duyduğum kendi çocukluğuma götürür.