Betimleme, yazarların gözlemledikleri şeyleri okurun gözünde canlandırmayı amaçladıkları anlatım biçimidir. Sözcüklerin kullanılarak resim yapma sanatı olarak da ifade edilebilir. Betimlemelerde sıklıkla benzetmeler ve nitelemeler kullanılır. Betimleme örneklerine bakalım.

Çevresi manolya ve çam ağaçları ile çevrili olan yemyeşil bir bahçe içerisinde bulunan iki katlı bir evde oturuyordu. Evin bahçesi bin bir çeşit çiçek açmış ve baharın geldiğinin habercisiydi. İçeri girdiğimizde hemen karşıda salon gözümüze çarpıyor. Ahşap görünümlü mobilyalar dizilmiş. Hemen ortada cam bir sehpa bulunuyor. Salonun girişinde ince bir halı bulunuyor. Ortada ise daha büyük bir halı, bir kısmı sehpanın altında kalmış olan kahve krem renklerinde bir halıdır. Yemek masası sağ köşeye konulmuş. Üzerinde bir örtü ve içi kır çiçekleri ile dolu bir vazo bulunuyor. Hemen yan odada ise L şeklinde bir oda bulunuyor. Evde beş yatak odası bulunuyor. Marley döşeme ve renkli fayanslar bulunuyor. Ayrıca sık sık gömme dolaplar bulunuyor. Mutfak ise yine krem ve kahve renkleri hakim. İki taraf mutfak dolapları ile kaplı ve ortada dört kişilik küçük bir masa var. Kenarda ise duvarda bir terek üzerinde asılı olan renkli kupa bardaklar dikkat çekiyor. Tereğin üst raflarında ise sıra sıra dizilmiş bakliyat kavanozları bulunuyor.

Yirmi yaşlarında bir genç, çadırın önüne yan yatırılmış olan bir el arabası üzerinde oturuyor. Elinde eski bir saz var ve genç bu sazı çalıyor. Alnına fenerin ışığı vuruyor. Alnından ter damlaları birer birer kayıyor. Sazının sapı şaşırtıcı bir süratle aşağı yukarı hareket eden parmakları arasında titriyor. Etrafında küçük bir topluluk hayranlıkla onu izliyordu. Kiminin gözleri dolmuştu, ağlamaklı bakıyorlardı. O ise tellere sağ eli ile vuruyor. Küçük beyaz tenli elleri kendinden gayet emin bir şekilde hareket ediyor. Gencin eli saza değdikçe insanın içinden bir şeyler kıpırdıyor.

İçeriye uzun boylu, sarı saçlı orta yaşlarda bir adam girdi. Üzerinde kahverenginin en koyu tonlarından bir palto mont vardı. Ayakkabıları da paltosuna uyumlu bir kahverengiydi. Kırmızı renkler bulunduran kravatı beyaz gömleğin üzerinde çok hoş durmuştu. Adamın yüzünde asık bir ifade vardı. Bir an olsun hiç gülümsemedi. Hiç konuşmadan geçip bir sandalyenin yanına geçti, paltosunu çıkardı ve kolunun üzerine alıp oturdu. Hiç konuşmuyor, bazen derin nefes alıyordu. Arada bir parmaklarını iç içe geçirerek sallıyordu. Belli ki birine fena halde kızmış ve kızgınlığı hala geçmemişti. Arada bir yüzünde bir kırmızılık beliriyor ve tekrar geçiyordu. Kaşları çatılıyordu. Daha fazla oturamadı. Kalktı, paltosunu giydi ve düğmelerini ilikledi. Göz ucuyla etraftakileri selamlayarak kendinden emin adımlarla salondan çıktı.